مطالعه موردی اثر گوارد داده‌های ایستگاه‌های دیدبانی و جوّ بالا بر برون‌داد بارش مدل WRF روی منطقه ایران

مسئله پیش‌بینی عددی وضع هوا یک مسئله مقدار مرزی-اولیه است. بنابراین، پیش‌بینی نیازمند دانستن شرایط اولیه جوّ است که البته باید بهترین برآورد ممکن از حالت جوّ باشد. مدل‌های منطقه‌ای پیش‌بینی عددی وضع هوا دارای خطاهایی هستند که بخشی از این خطاها ناشی از عدم قطعیت موجود در شرایط اولیه مدل است. در این مقاله که حاصل یک کار پژوهشی محدود است، تلاش می‌شود تأثیر استفاده از داده‌های دیدبانی سطح زمین و جوّ بالا از طریق فرایند داده‌گواری به منظور برآورد بهتری از شرایط اولیه جوّ و در نتیجه پیش‌بینی نشان داده شود. روش کار به این صورت بوده است که مدل عددی WRF (Weather Research and Forecasting) برای چهار سامانه بارشی برگزیده یک بار با استفاده از داده‌گواری و بار دیگر بدون استفاده از آن اجرا و برون‌داد هر حالت تا 72 ساعت به‌طور متناظر مقایسه شده است. نتایج نشان می‌دهد داده‌گواری تأثیر مطلوبی بر برون‌داد بارش داشته و پیش‌بینی آن را بهبود داده است. از نظر کیفی و با روش درستی‌سنجی چشمی، الگوی بارش با استفاده از کشانش (nudging) شباهت بیشتری با الگوی بارش واقعی دارد. درستی‌سنجی آماری نیز که با استفاده از شاخص‌های ME و MAE (میانگین خطا و میانگین مطلق خطا) انجام شده است، نشان می‌دهد که مقادیر شاخص‌های ME و MAE در حالتی که کشانش به‌کار رفته، به‌ترتیب به‌طور میانگین نسبت به حالت بدون کشانش، 18 و 15 درصد کمتر شده است.